Ey İnsanlar...

....
Ey insanlar,
Ey Canlar,
Cananlar...
İyiler ve iyilikleriyle güzelleşenler...
Güzelleştikçe sevenler, sevilenler,
Hayatı bize sevdirenler...
Neden kaybettik,
Nerede yitirdik sizleri?
Hayat otobüsünün
hangi durağında indinizde
indiğinizi bize farkettirmediniz?
Şimdi yokluğunuz,
çekilmez bir keder...
Her sevilen götürür gidince,
azda olsa ömürden...
Giden götürsede ömürden,
çıkıp gitmez elbet gönülden...
Anılar kalır,
özlemler kalır,
bir düzine keşkeler,
kalır artık geriye...
Gün gelir biz geliriz,
çalarız elbet,
gönül kapılarınızı...
O şeçtiğiniz
yeni hayatın durağında,
bekleyin bizi,
insan görünümlü melekler!..
//
Ey insanlar,
Be hey zalimler,
Kötüler ve kötülüğe kan verenler!..
Hayatı zından edenle!..
Sınırları,
sınıfları,
silahları icad edenler,
Eline silah geçince,
Kendini adam zannedenler!..
Ey çıkarcılar,
Be hey benciller,
menfaatçılar,
katiller,
tetikçiler ve tetiği çektirenler!..
Be hey dostunu,
kardeşini,
kanını,
canını satanlar,
satılmışlar!..
Ey yakanlar,
yıkanlar,
öldürenler,
öldürdükçe çirkinleşenler!..
Ey utanın dedikçe,
sırıtanlar!
Sırıttıkça sülükleşen,
sırtlanlaşan çakallar!..
Ey dünyayı kirletenler,
kirlettikçe kirlenenler
çöplükler,
pislikler,
geri kazanımı olmayan artıklar!..
Yeterin ulan yeter!
Sizlere,
pisliklerinize yetmezsede,
bizlere yeter bu dünya!..
Yoruldum sizlerden,
yorgun düştüm,
çekip gitmek isterim,
giden o güzel insanların peşinden...
Bırakmak isterdim geriye,
o masum,
o günahsız,
şen çocuklara;
gitmeden önce,
yeni,temiz bir dünya...
Öyle bir dünyaki,
ben, sen o diye ayrışmasın...
Öyle bir dünyaki
cenneti aratmasın...
Öyle bir dünyaki
bizleri özletmesin!..

                                                                                                                                                                                Çeto OMERÎ.